‘Momenteel loop ik als tweedejaars aios ouderengeneeskunde een half jaar stage in het ziekenhuis, voor mij zijn het daar de laatste loodjes. Hiervoor liep ik een halfjaar stage bij de psychiatrie, een erg leerzaam deel van mijn opleiding, maar beiden geen plekken waar ik uiteindelijk wil gaan werken. Al vanaf het moment van ontvangen van mijn artsendiploma wist ik van mezelf dat ik graag wilde gaan dokteren buiten het ziekenhuis. Dit kwam mede door een coschap dat ik heb gelopen in een verpleeghuis, waarbij ik enthousiast ben geworden voor het vak van specialist ouderengeneeskunde. Het was voor mij dan ook een makkelijke keuze om een eerste baan te kiezen in het verpleeghuis. Mij viel direct de warmte en prettige kleinschaligheid op van het werken in het verpleeghuis. De lijntjes zijn kort en binnen een mum van tijd ken je bijna iedereen die in het verpleeghuis rondloopt.
Tijdens mijn eerste jaar als aios ben ik werkzaam geweest in een klein verpleeghuis waar ik de zorg had over somatische en psychogeriatrische patiënten. Ik heb de tijd daar ervaren als een erg fijne werkplek met ook hier korte lijntjes en fijne collega’s. Waar ik tevens van kon genieten zijn de activiteiten die worden georganiseerd voor de bewoners, want naast, het moet gezegd, de stereotiepe bingomiddagen werd er ook massaal uitgepakt tijdens bijvoorbeeld carnaval met een groot feest voor de bewoners en werd er ook georganiseerd dat bewoners konden gaan kijken bij de Nijmeegse Vierdaagse. Zoals je kunt begrijpen zijn dit soort activiteiten in het verpleeghuis weken nadien nog ‘talk of the town’.
Daarnaast hecht ik persoonlijk veel waarde aan humor binnen het verpleeghuis. Het kan zeer helpend zijn en relativeert de vaak moeilijke omstandigheden waarin bewoners mee moeten leven. Ik ben er zelf ook niet vies van om af en toe een klein geintje uit te halen met een bewoner. Gelukkig wordt dit vaak zeer gewaardeerd. De keerzijde is wel dat je het af en toe ook kan terug verwachten…
Voor de opleiding zijn er een aantal verplichte medische technische verrichtingen die wij gedaan moeten hebben, zoals bijvoorbeeld: hechten, een neustampon inbrengen of subcutaan morfine toedienen. Ook het inbrengen van een verblijfskatheter ontbreekt hierbij niet. Nu doen wij dokters dat zeker niet dagelijks en toen het mijn beurt was, was dit best weer even spannend. Na ietwat zenuwachtig geklooi met de steriele handschoenen was het zover om in te brengen, waarbij precies op dat moment de bewoonster het uitschreeuwde van de pijn. Even stond ik perplex, maar gelukkig brak de bewoonster snel uit in een schaterlach, met een vette knipoog richting de verzorgende. Het werd me snel duidelijk dat ik met een sluw vooraf bedacht plannetje flink in de maling was genomen!’
Deze blog is geschreven door Thomas Diemel. Thomas is tweedejaars aios ouderengeneeskunde en loopt momenteel zijn ziekenhuisstage. Lees hier meer blogs