‘Op dit moment ben ik voor mijn opleiding tot specialist ouderengeneeskunde werkzaam op de afdeling neurologie in het ziekenhuis. Dit is voor mij een hele leerzame tijd waarin ik mijn medische kennis verder kan verdiepen. Hier in het ziekenhuis is er namelijk een enorme hoeveelheid beschikbare expertise waar wij op de afdeling nagenoeg dagelijks dankbaar gebruik van maken.
Recent was er bijvoorbeeld een patiënte opgenomen in verband met een hersenbloeding. Terwijl ik mij samen met de neuroloog bezig hield met de etiologie van de bloeding en het vervolgbeleid (controle scan, herstart antistolling, etc.) waren er ook nog een aantal andere specialisten betrokken. Zo keek de revalidatiearts mee voor een passend revalidatietraject, was de internist betrokken in verband met hypertensie en diabetes mellitus, is er contact geweest met de physician assistant van de urologie vanwege een probleem rondom de katheter en is kortdurend ook het palliatief team in beeld geweest.
Op een dag in de visite werd er door de verpleegkundige van de afdeling overgedragen dat patiënte koorts had en ziek was. Wat volgde was een heel traject aan aanvullende onderzoeken met onder andere labcontroles, een X-thorax, bloedkweken en urinekweken. Deze patiënte bleek een longontsteking te hebben waarvoor zij is behandeld met antibiotica.
Toen ik hier laatst over aan het nadenken was, besefte ik mij ineens dat mijn werk als specialist ouderengeneeskunde heel anders is. Als dokter in de eerste lijn ben ik namelijk meer aangewezen op mijn eigen kennis en kunde. Veelal ben ik namelijk de enige direct betrokken arts bij een patiënt en de mogelijkheden voor aanvullend onderzoek zijn beperkter dan in het ziekenhuis. Dit maakt ook dat mijn werk in de eerste lijn veel onzekerheden en soms ook onmogelijkheden met zich mee brengt. Maar dat maakt mijn werk ook juist zo ontzettend leuk! Het is namelijk altijd weer een puzzel waarbij ik zoveel mogelijk puzzelstukjes probeer te verzamelen om tot een (waarschijnlijke) conclusie te komen. Hierbij is het dan ook altijd weer een uitdaging om tot een passend, individueel beleid te komen. Doordat ik veelal zelf betrokken ben in deze processen leer ik hier elke dag weer iets van wat ik weer mee kan nemen voor een volgende keer. En gelukkig sta ik er ook niet helemaal alleen voor en kan ik wel terugvallen op een multidisciplinair team, collega’s om mee te sparren en eventueel (telefonisch) advies van een specialist.’
Deze blog is geschreven door Anne Hiddink. Anne is tweedejaars aios ouderengeneeskunde en werkzaam op de afdeling neurologie van het Slingeland ziekenhuis in Doetinchem.
Lees ook de andere blogs van Anne